woensdag 16 november 2016

Bloggers for life 2016

Bloggers for life!  

Een superinitiatief van 2 fantastische van vrouwen (Khadetjes en Liezewiezewoes) die daar ontzettend veel werk in stoppen. Vorig jaar naaide ik een jurk voor de veiling, en er is nu terug een veiling! Volg zeker de blogs van Khadetjes of Liezewiezewoes of ga naar de facebookpagina, waar je al het moois kan vinden.
Maar dit jaar kwam er nog iets extra bij, iedereen kon meenaaien!  Iedere blogster die maar een beetje notie van naaien heeft, werd ingelijfd om creatief om te springen met een 4tal patroontjes.
Het aanstekelijke enthousiasme van menig blogsters bracht me ertoe om volle petrol in gang te schieten.  Helaas ben ik niet echt een tasjes, etuitjes, buzzekesnaaister...  Uiterst geduld, gepriegel en gepruts, precies naaien...... - Aarrrghhh geef mij maar kleedjes - maar gelukkig eind goed, al goed, mijn 4 items zijn klaar!
Eerlijk moet ik wel zeggen dat ik wel superblij ben met het resultaat, en mijn doorzettingsvermoging iets leuks opleverde. Ze zijn niet perfect, maar ik stak er nog wat extra liefde in en ze liggen klaar om af te leveren.  Alle maaksels van de sewalong worden genaaid om de kinderen op de dienst kinderoncologie van het UZ Gent blij te maken. Slik. Op zo'n moment mag je zo gelukkig zijn dat je kindjes gezond zijn, kunnen ravotten, den boel overhoop smijten, een kliederboeltje maken, zorgeloos spelen, ...  Ik hoop met mijn maaksels dat er toch een glimlachje op de gezichtjes van de kindjes en familie verschijnt en het leed iets kan worden verzacht.


Is het duidelijk dat ik van rood hou?

Het toilettasje

Het etuitje - Voorzijde 

Het etuitje - Achterzijde 

Het tuttendoekje 

Het zorgenvriendje :  


Ik inspireerde me zoals je ziet op de vosjes die ik maakte voor mijn zoontje voor hij geboren werd.
Het vosje van Inge snuffel waar ik stantepede verliefd op werd.


1 van de items was een zorgenvreeter, fantastisch ding vind ik dat.  Ik zag er echter het nut nog niet in voor mijn kleintjes, omdat ik het aantal papiertjes uitpuilend uit de momd van de zorgenvreeter niet zag goedkomen.  En schrijven kan ze met haar 4,5 jaar al zeker niet...
Maar doordat ik die opdracht nu toch voorgeschoteld kreeg, besloot ik toch eentje voor mijn zorgenmeisje te maken.  Mijn dochtertje is een lief, enthousiast meisje, dat soms een beetje ingetoomd moet worden.  Ze is heeel gevoelig en stelt menig moeilijke zorgelijke vragen. Omgaan met gevoelens is voor volwassenen al supermoeilijk, laat staan voor die kleintjes.
Tijdens het maken kreeg ik het grandioos idee om haar het popje op een andere manier te laten gebruiken.  In plaats van de zorgen op te schrijven, leerde ik haar dat ze haar zorgen uit haar hoofd moet halen (lees: wrijven) en in het popje stoppen. Het denkbeeldig wegstoppen van de gevoelens die je belemmeren op momenten dat je er niet wil bij stilstaan, is een oefening die ik vaak moest doen bij mijn psychotherapeute.  "Ik neem dan wel tijd voor jullie op het moment dat het mij past" is het mantra dat er bij hoort.  En werkelijk waar!  Het helpt.  Voor mij met de denkbeeldige rugzak, voor Emmy met de zorgenvreeter.  Moeder zijn is een van de moeilijkste jobs die er bestaat maar dit voelde voor mij als een overwinning, een succes.


Knuffel Lotje

2 opmerkingen: