Toen we het huis 3 jaar geleden kochten zagen we direct het potentieel voor onze droomwoning, maar een totaalrenovatie was noodzakelijk.
Wat begon met een plakboek van ideeën en een strakke planning is nu onze thuis geworden.
Het was een realisatie van teamwork tussen mijn man en ik met de steun van onze achterban mijn mama en meme (van 89 jaar ondertussen...) en onze kindjes die heel veel begrip toonden en zoveel als ze konden ook hielpen.
Mijn naaimachine bleef wel staan om in alle 5 minuutjes die ik kon samensprokkelen toch iets in elkaar te flansen.
Er was echter 1 mijlpaal waarbij ik wel een tandje moest bijsteken om te bereiken wat ik wilde. Emmy deed op 27 april 2019 haar 1ste communie en natuurlijk had ik graag onze kleren zelfgemaakt. Maar het is gelukt, ik heb mijn doel bereikt.
De kleuren had ik allang in mijn hoofd en de stoffen werden ruim op tijd grotendeels bij stoffen.net aangekocht.
Voor het kleedje van de communicant gebruikte ik als basis mijn zelfgemaakt patroontje van een kinderjurkje maar wijzigde het voorpand naar een watervalhals en sneed het rugpand extra diep uit.
Ik werkte met zachte bruidstule (zeker 6 lagen) dat ik rimpelde aan het bovenstuk. De rest van de tule werd in een strik geknoopt en op de achterkant genaaid.
Een kanten lintje aan het achterpand werkte het geheel verfijnd af.
Zo blij was ik toen het jurkje af was en geworden was zoals Emmy en ik in ons hoofd hadden.
Toen was het enkel nog de rest in elkaar naaien. De druk was er af.
Voor Emmy maakte ik nog een blauw vestje met als basis een patroontje van la maison victor (aaron vest). Het vestje is gemaakt in een stevige tricot met een zachte crêpe als voering.
Warre kreeg een retro broek (Jacob _Zonen09 patroon) in blauwe canvas, een hip hemdje (theo_zonen09 met aangepast kraagje) met stof van de Kwantum en een muntgroen zacht truitje (zelfgetekend patroontje).
Mijn man kreeg een hemd in dezelfde stof als Warre (Cliff hemd_La maison victor) en een blauwe kostuumvest. Het patroon van de vest probeerde ik over te tekenen van zijn kostuumvest, hierbij maakte ik echter wellicht een fout want dit halverwege toch net te krap te zijn. Eventjes vloeken, alles in een hoekje gooien en de dag erop opnieuw beginnen.... Na de nodige aanpassingen en een nieuwe lap stof werd de kostuumvest opnieuw gemaakt en draagbaar bevonden. Oef...
Op vraag van mijn man werd er nog een bijpassende blauwe gilet gemaakt dewelke ik kon maken met de halve in elkaar geflanste eerste versie van het kostuumvest. Zo ging er toch niets verloren.
Als laatste kwam ik aan de beurt. Ik maakte een watervalhalstop met dezelfde diep uitgesneden rug als Emmy en het plan was dat er daar een lange rok in de zachte crêpe zou worden bijgedragen.
Na het passen en een blik in de spiegel bleek het geheel helemaal niet meer "lotje" te zijn. Ik zag er veel te sjiek uit en helemaal niet de spontane zotte trien die ik ben. Om in hetzelfde kleurschema te blijven haalde ik een donkerblauwe lap van de veritas om een standaardkleedje zoals ik er al een paar in mijn kast heb te maken. Gelukkig was dit wel een succes! In de veritas werd ik ook instant verliefd op een stofje waar ik prompt mee besliste een soort van bomberjacket/vestje voor mezelf bij te maken. Ik freewheelde wat met het kostuumvestpatroon het patroon van Emmy's vest en maakte daarmee mijn vestje waar ik zo blij mee was.
Uiteindelijk werd van de lange rok dan nog de onderkant afgeknipt en een sjaal gemaakt toen bleek dat het nogal koud zou worden.
Voilà klaar is kees dacht ik. Ik had alles wat ik wou maken genaaid. Een broek voor manlief begon ik niet aan, omdat hij toch een donkerblauwe broek had....
Op de valreep werd die dan nog afgeschreven en vervangen door een lichte jeansbroek wegens een net iets verkeerde tint blauw.
Ziehier 27 april 2019 1ste communie! GENIETEN!
